Ergens midden november 2018. Ik had afgesproken met een vriend om die dag te fotograferen, ik had Nieuwpoort in gedachten of een natuurgebied in Belgisch Limburg. Joris stelde voor om naar de opaalkust te rijden in Noord Frankrijk wat ik een gek idee vond, maar ja hij ging rijden dus ik gaf toe. Naar een goede voorbereiding kon ik fluiten en google maps gebruiken in de auto daar word ik enkel autoziek van :-) Aankomen in een streek die we nauwelijks van tevoren digitaal hadden verkent dat voelde voor mij toch niet goed aan. Het liep al tegen 16u. dus veel tijd om een goed plekje te zoeken voor de zonsondergang hadden we niet. Eerst een overzicht bekeken op een plaatselijke kaart waar de bekende kliffen zijn, eens daar aangekomen was mijn enthousiasme niet meer te houden en ging ik recht op de kliffen af. Alleen was er een klein probleempje, waar wij stonden konden we niet aan de kustlijn geraken. Tot ik een klein paadje in een schapenweide zag dat duidelijk nog door mensen werd gebruikt. Daar aangekomen was er zelfs een een touw bevestigd om van de klif af te geraken. Ik heb geen seconde geaarzeld (Joris die vond het bedenkelijk en die bleef toch maar boven). Enfin eens ik aan de kustlijn was aangekomen heb ik mijn statief genomen en ben beginnen fotograferen. Toen het donkerder werd ging het door mijn hoofd "ik moet terug naar boven", ik draaide me om en besefte toen pas hoe groot die kliffen zijn en hoe diep ik was afgedaald en ik vond dat touw niet meer, verdorie ... help en dat allemaal voor een reeks foto's waar ik zelfs niet heel tevreden mee was. Het is goed afgelopen we waren blij om elkaar terug te zien, maar ik trek hier wel een paar lessen uit en naar de opaalkust kom ik zeker terug.
